W poprzednim wydaniu naszego newslettera omówiliśmy poranną medytację o Panu Jagannāthcie jako małym Panu Kṛṣṇie, wykonywaną przez pūjārīch ze świątyni Jagannātha Purī. Przejdźmy do drugiej medytacji.

Są jeszcze trzy pory na medytację. Drugi czas to okres dnia zwany madhyāhna. Madhyāhna oznacza południe. Południe oznacza, że słońce jest wysoko na niebie i medytujemy o Panu Jagannāthcie siedzącym pośrodku lotosu o ośmiu płatkach. Zatem robi się trochę bardziej formalnie. Wyobrażamy sobie rodzaj yantry. Kṛṣṇa znajduje się na tym lotosie, a lotos znajduje się pod wielkim drzewem pragnień. Następnie możemy sobie wyobrazić bardzo duże, piękne, rozłożyste drzewo i tron pod drzewem. A Kṛṣṇa siedzi na tym tronie i nie jest sam. Będzie otoczony swoimi towarzyszami – najpierw są gopī, potem gopale, Nanda i Yaśodā i rozmaici mędrcy. Będą też yogīni i wszyscy będą siedzieć i medytować o Kṛṣṇie. Są też Gandharvowie i Apsary. Czy ktoś wie, jak wyglądają Gandharvowie? Jak anioły ze skrzydłami? Naprawdę? W każdym razie wiemy, że Gandharvowie śpiewają bardzo ładnie, prawda? Prawdopodobnie nie tylko tam siedzą, prawdopodobnie śpiewają. A co robią Apsary? One tańczą. Tak, Apsary tańczą, a Kṛṣṇa jest otoczony przez gopī. To jest to, co się właśnie dzieje. Bardzo wspaniała medytacja. A co z popołudniem? Właściwie nie po południu, ale wieczorem. Chcecie wiedzieć?

- Z wykładu Krishny Kshetra Swamiego Maharaja w Nava Yoga-pīṭha w Lublanie, Słowenia, 17 czerwca 2019 r.

Newsletter - Krishna Kshetra Swami, Nr #28 - 15 lipca 2021

Tłumaczenie - Vijaya Keśari devi dasi