A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada, Założyciel-Acarya ISKCON-u (International Society for Krishna Consciousness), urodził się w 1896 roku w Kalkucie w rodzinie Vaisnavów. Jego ojciec, Gour Mohan De, dał mu na imię Abhay Caran i pragnął, aby Abhay został wielbicielem Srimati Radharani. Abhay studiował chemię na uniwersytecie i tam został również zwolennikiem niepodległościowego ruchu Gandiego. W imię solidarności z ruchem ubierał się jedynie w białe szaty ręcznie produkowane w Indiach i odmówił przyjęcia dyplomu.
Abhay ożenił się i zaczął pracować w biznesie farmaceutycznym. Po raz pierwszy spotkał swojego mistrza duchowego, Śrila Bhaktisiddhantę Saraswatiego Goswamiego, w Kalkucie w 1922 roku. Wtedy też od razu usłyszał, że, jako młody, wykształcony człowiek, powinien poświęcić swoje życie nauczaniu wiedzy wedyjskiej, a dokładnie przekazu Pana Caitanyi wśród osób anglojęzycznych. Abhay zaakceptował w sercu Srila Bhaktisiddhantę jako swojego mistrza duchowego, ale dopiero 11 lat później, w 1932 roku, został inicjowany zarówno w harinama oraz mantra diksa. W 1936 napisał do swojego mistrza duchowego pytając, czy jest jakaś służba, którą mógłby dla niego wykonać. W odpowiedzi dostał to samo polecenie, które usłyszał przy pierwszym spotkaniu: "Nauczaj świadomości Kryszny wśród osób anglojęzycznych". Dwa tygodnie później Srila Bhaktisiddhanta odszedł z tego świata. Wypełnienie instrukcji, którą Abhay otrzymał, stało się celem jego życia.
Śrila Prabhupada napisał komentarz do Bhagavad-gity i pomagał misji Gaudiya Matha w jej pracach. W 1944, podczas Drugiej Wojny Światowej, gdy o papier było bardzo trudno, a ludzie mieli mało pieniędzy, Śrila Prabhupada rozpoczął wydawanie czasopisma Back to Godhead. W pojedynkę pisał, edytował, sprawdzał, i sprzedawał pojedyncze egzemplarze. Magazyn ten jest do dzisiaj wydawany przez jego uczniów.
W roku 1950 Śrila Prabhupada przyjął status vanaprastha, zostawiając swój dom i obowiązki utrzymania rodziny swoim starszym synom. Sam udał się do Vrindavany, aby w pełni poświęcić się misji swojego mistrza duchowego. Zamieszkał w świątyni Radha-Damodar i dogłębnie studiował literaturę Vaisnava. W 1953 roku, w uznaniu jego głębokiej wiedzy teologicznej, otrzymał od swoich braci duchowych tytuł Bhaktivedanta. Nadal studiował i pisał, a w 1959 roku przyjął status sannyasa. Zaczął wtedy swój komentarz w języku angielskim do najważniejszego dzieła literatury Vaisnava - Śrimad Bhagavatam. Napisał również broszurę Łatwa podróż na inne planety w odpowiedzi na wysiłki podboju przestrzeni kosmicznej przez zachodnich naukowców. Po ukończeniu komentarzy do Pierwszej Księgi Śrimad Bhagavatam, I wielu zmaganiach z wydrukowaniem książek, postanowił udać się do Ameryki. Uzyskawszy darmowy bilet na rejs, po ciężkiej podróży na statku Jaladuta, przybył do USA, do Nowego Jorku w 1965 roku praktycznie bez funduszy, jedynie z wydrukowanymi książkami Śrimad Bhagavatam.
Na początku zatrzymał się w poleconej mu rodzinie hinduskiej, w Butler. Jednak, gdy przekonał się, że, oprócz w miarę wygodnego życia, jego misja nie posuwa się do przodu, udał się do Nowego Jorku do biednej dzielnicy hipisów. Po sześciu miesiącach zmagań, jego kilku zwolenników wynajęło pomieszczenie po sklepie przy 26-th Avenue otwierając pierwszą świątynię. Na szybie wystawowej był napis "Matchless gift" (Niezrównany dar). Swami Bhaktivedanta zaczął swoje regularne wykłady z Bhagavad-gity, kirtany (wspólne śpiewanie Hare Kryszna) i rozdawanie prasadam (pożywienie wegetariańskie ofiarowane Krysznie). Wkrótce w sąsiedztwie rozeszła się wieść o nowym Swamim i ludzie zaczęli masowo przychodzić na spotkania. Niektórzy zostawali i przyłączali się do grupy zwolenników i uczniów nowego mistrza, którego zwali "Swamiji", a niedługo później Śrila Prabhupada.
Wkrótce nowi wielbiciele Kryszny rozpoczęli regularne kirtany i bhajany w okolicznych parkach. Wykłady Prabhupady i uczty niedzielne stały się sławne. Uczniowie Śrila Prabhupady zadedykowali się intonować dziennie 16 rund mantry Hare Kryszna i przestrzegać 4 zasad. W lipcu 1966 roku Śrila Prabhupada oficjalnie założył International Society for Krishna Consciousness (ISKCON). Jego celem było propagowanie dzięki tej instytucji świadomości Kryszny na całym świecie. W 1967 roku jego uczniowie zaczęli otwierać ośrodki w innych miastach Ameryki i w innych krajach rozprzestrzeniając w ten sposób misję Pana Caitanyi Mahaprabhu na całym świecie. Uczniowie Śrila Prabhupady pomagali mu nie tylko otwierając ośrodki, nauczając, ale również wydając magazyn Back to Godhead i drukując książki, które ich mistrz duchowy bez przerwy pisał.
W ciągu następnych 11 lat, Śrila Prabhupada napisał 60 woluminów tłumaczeń, komentarzy do literatury Vaisnava, kilka książek. Jego nagrane i spisane konwersacje, wykłady oraz listy zawierają ogrom praktycznych i filozoficznych informacji o praktykach religijnych i teologii Vaisnava. Srila Prabhupada spał bardzo niewiele. Książki pisał w nocy nagrywając swoje słowa na dyktafon. Jego prace to: Bhagavad-gita taka jaką jest, wielotomowe Śrimad-Bhagavatam, wielotomowa Caitanya-caritamrta, Nektar Oddania, Kryszna: Najwyższa Osoba Boga, Nauki Pana Caitanyi, Nauki Pana Kapili, Nauki Królowej Kunti, Śri Iśopanisad, Nektar Instrukcji i wiele małych broszur.
Jego prace zostały przetłumaczone na ponad 50 języków. Założone w 1972 roku wydawnictwo Bhaktivedanta Book Trust stało się wkrótce największym międzynarodowym wydawcą książek w zakresie religii i filozofii Indii.
W ciągu 11 lat swojego pobytu na zachodzie, Śrila Prabhupada podróżował 14 razy wokół kuli ziemskiej nauczając na wszystkich kontynentach. Inicjował kilka tysięcy uczniów, z pośród których wielu zadedykowało się jego misji nauczania. Pokazał w praktyce w jaki sposób uczeń powinien poświęcić swoje życie misji mistrza duchowego i dzięki temu osiągnąć sukces w życiu duchowym. Był w pełni zajęty pisaniem, nauczaniem i zarządzaniem ISKCON-em. Przed odejściem z tego świata 14 listopada 1977 roku pozostawił wiele instrukcji w jaki sposób jego misja może być kontynuowana przez następne 10 000 lat.
International Society for Krishna Consciousness (ISKCON) zostało założone w 1966 roku przez Jego Boską Miłość A.C. Bhaktivedantę Swamiego Prabhupadę (Srila Prabhupada). Od tamtej pory ISKCON rozwinął się w światową konfederację około 10,000 wielbicieli świątynnych i 250,000 wielbicieli kongregacji.
Powszechnie znany jako Ruch Hare Kryszna, składa się z ponad 350 ośrodków, 60 społeczności farmowych, 50 szkół i 60 restauracji na całym świecie.
Misją tego nie-sekciarskiego, monoteistycznego ruchu religijnego jest promowanie pomyślności w społeczeństwie poprzez nauczanie nauki świadomości Kryszny na podstawie Bhagavad-gity i innych starożytnych pism świętych.
Jego Świątobliwość Srila Krsna Ksetra Swami pojawił się na tym świecie 18 grudnia 1950 roku w Nowym Jorku, jako Kenneth Russell Valpey. W roku 1969 został studentem wydziału Architetury na Uniwersytecie California w Berkeley. Był to czas kiedy Stany Zjednoczone zaangażowane były w wojnę w Wietnamie. Organizowano na tym Uniwersytecie liczne demonstracje antywojenne. Jak wielu młodych ludzi w tym burzliwym okresie poszukiwał sensu życia. Pytał samego siebie: "Co ja tu robię? Dokąd zmierzam?"
Pewnego dnia szedł po Telegraph Avenue w Berkeley gdy przyszła do niego głęboka myśl "Obojętnie jaki by nie był problem, nie da się go rozwiązać w żaden sposób chyba, że zrobi to osoba doskonała. Doskonała osoba potrafiłaby doskonale zrozumieć I doskonale mi pomóc." Pomyślał, że musi wyruszyć na poszukiwanie takiej osoby. Podjąwszy decyzję o porzuceniu studiów i podróżowaniu, wkrótce udał się do Niemiec, gdzie poprzez zrządzenie najwyższej woli Śri Kryszny, w lipcu 1972 spotyka wielbicieli.
Przyłączył się do ISKCON'u, jak tylko spotkał wielbicieli, w niemieckim mieście Stuttgart i po niedługim czasie zamieszkał w Heidelbergu, w świątyni przy ul. Rohrbacher. Kilka dni po przyłączeniu się zaczął rozprowadzać magazyn "Zuruck zur Gottheit", (Back to Godhead ? Z powrotem do Boga) na ulicach Stuttgartu. Niecały miesiąc później, w lipcu 1972, wraz z niemieckimi wielbicielami pojechał do Paryża by zobaczyć Srila Prabhupada, którego natychmiast uznał za "doskonałą osobę" której dotychczas poszukiwał. Wtedy też otrzymał inicjację od Śrila Prabhupada.
W latach 1973-75 rozprowadzał książki Śrila Prabhupada w Holandii, Danii i Niemczech oraz został pudżarim w Amsterdamie i Schloss Rettershof. Przez trzy tygodnie, w roku 1977, podróżował z Ganasyamą Prabhu (Bhaktitirtha Swami). Tego roku widział Srila Prabhupada w Bhaktivedanta manor w Londonie po raz ostatni. Od tego roku, do 1979, odwiedził Polskę, Związek Radziecki, Węgry, byłą Jugosławię, byłą Czechosłowację, Bułgarię i Rumunię, nauczając razem z Harikeśą Swamim, Dhira Krishną Prabhu, Dvarakesą Prabhu i Devamritą Swamim. Został sekretarzem Harikeśa Swamiego do połowy lat 80-tych.
W sierpniu 1980/82/85 osiadł w Simhacalam, gdzie w 1982 zainstalowano Bóstwo Pana Nrisimhadevy. Zajmował się czczeniem Bóstw aż do 1985. W 1984 i 1985 nauczał razem z Sacinandaną Swamim, podróżując po Europie by wspierać w świadomości Kryszny różne ośrodki.
W 1987 z woli Kryszny i ku naszej pomyślności, GBC mianowało go inicjującym mistrzem duchowym Miedzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kryszny a on pokornie przyjął ową służbę. Od 1991 do 1994 pełnił z ramienia GBC funkcję osoby nadzorującej wydział ISKCON'u ds. Czczenia Bóstw. W międzyczasie podróżował po Europie nauczając i inspirując wielbicieli z rożnych świątyń. Punktem kulminacyjnym owego nauczania był udział w koncertach wykonywanych przez zespół Gauranga Bhajan Band.
W roku 1994 skompilował podręcznik czczenia Bóstw zatytułowany "Panćaratra Pradipa", w celu ustanowienia standardu czczenia w światyniach ISKCON'u. Od 1991 do 1995 pomagał w rozwoju Biblioteki Vaisnava w Gurukuli w Mayapur, a także zdał egzamin Bhakti-sastri we Vrindavan.
Będąc zachęconym przez Hridayanandę Goswamiego i Tamal Krishna Gosvamiego, zamierzając pomóc w rozwoju ISKCON by stal się instytucją edukacyjną, rozpoczął studia na Uniwersytecie California w Santa Barbara. Uzyskał stopień licencjata w dziedzinie religioznastwa. Tymczasem, w roku pamiętnego Centennial'u promował ideę podniesienia duchowych standardów w Iskconie.
Od stycznia 1997 do grudnia 1998 mieszkał w świątyni w Berkeley, kontynuując studia na wydziale teologicznym Graduate Theological Union, w pobliżu Universitetu California w Berkeley. Tam, w GTU z powodzeniem zdobył tytuł magistra napisawszy pracę magisterską na temat teologii wielbienia Bóstw w wisznuizmie (obecnie dostępna jako książka: "Krishna-Seva: Teologia Czczenia Wizerunku w Gaudiya Wisznuizmie.")
W latach 1999 - 2000 studiował na Uniwesytecie w Oxfordzie i stal się członkiem Oxfordzkiego Centerum Badań nad Hinduizmem uzyskując w międzyczasie tytuł magistra religioznawstwa. W roku 2003 ukończyl studia doktoranckie w zakresie Teologii Gaudiya Wisznuizmu na Uniwersytecie w Oxfordzie. "Attending Krishna's Image: Caitanya Vaisnava Murti-seva as Devotional Truth" (polska wersja książki nosi tytuł: "Kult wizerunku Kryszny") jest znaczącą pozycją książkową wydaną przez Routledge, jest rozwinięciem pracy doktoranckiej, którą Krsna Ksetra Prabhu złożył na Uniwersytecie w Oxfordzie. W 2006 roku prowadził zajęcia na wydziale religioznawstwa na Uniwersytecie Floryda i kontynuuje (od roku 2002) nauczanie w Bhaktivedanta College w Radhadesh, w Belgii.